Inktpotje - Type: Schoorsteen / Bocheltje begin 1900

Inktpotje - Type: Schoorsteen / Bocheltje begin 1900

Biergistpillen Verweij Ca 1915-1930

Biergistpillen Verweij Ca 1915-1930

 Biergist is een schimmel waarvan de cellen worden samengeperst en gedroogd. Het is een rijke bron van chroom, een mineraal dat onmisbaar is voor de aanmaak van de glucosetolerantiefactor. Deze stof stimuleert de activiteit van insuline, een hormoon dat de bloedsuikerspiegel (de hoeveelheid glucose in het bloed) reguleert. Door op insuline in te werken, kan de glucosetolerantiefactor onder meer de vetspiegel in het bloed verlagen, energie produceren, de bloedsuikerspiegel reguleren en de weerstand tegen infectie verhogen. Biergist mag niet worden verward met bakkersgist, torulagist of voedingsgist, die slechts kleine hoeveelheden chroom bevatten.
In biergist zitten vitaminen van het B-complex, die het lichaam gebruikt bij de reacties die energie uit voedsel vrijmaken. Daarnaast bevat biergist veel andere vitaminen en mineralen en ook alle essentiële aminozuren - de bouwstenen van eiwitten - die het lichaam nodig heeft.


Behoefte

Omdat biergist geen onmisbaar voedingsmiddel is, bestaat er ook geen aanbevolen dagelijkse hoeveelheid voor. Biergist kan worden gebruikt om er zeker van te zijn dat het lichaam zowel voldoende vitaminen van het B-complex als genoeg eiwitten binnenkrijgt; het kan vooral van nut zijn in de volgende gevallen:

1.  als u zich moe en lusteloos voelt, kunnen de vitaminen van het B-complex nieuwe energie geven;
2.  als u last hebt van diarree;
3. als u diabetes heeft, want het chroom in biergist kan soms de bloedsuikerspiegel helpen reguleren. Wetenschappelijk onderzoek heeft echter geen eensluidend bewijs opgeleverd.

Advertentie gevonden in een oude krant "Het nieuws van den dag voor Nederlandsch-Indië"07 Juni 1915

Knikker (inkt) Fles - H. van Gimborn N.V. (Gimborn Langhals) Ca 1975

Knikker (inkt) Fles - H. van Gimborn N.V. (Gimborn Langhals) Ca 1975
Inktflesje met in de (lange) hals een glazen knikker, teneinde daar een resevoirtje te laten ontstaan voor het vullen van een pen. gefacetteerd 8-zijdig

Bleekmiddel Fles - Azon 1 liter 1950-1975 - Zeepfabriek De Fenix uit Zwolle

Maattabel aan de zijkant van de fles en het woord azon in relief. ga een poging doen het etiket na te maken / uit te printen om de fles origoneler te laten lijken.

De Fenix was een zeepfabriek, gevestigd aan de Lijnbaan te Zwolle. Het bedrijf vervaardigde vloeibare was- en reinigingsmiddelen, waaronder bleekwater. In Azon zaten na de oorlog plastic kraaltjes die je aan elkaar kon rijgen

Geschiedenis

Reeds in 1719 was sprake van een zeepziederij met als motto: E cynere vivo (vanuit de as leef ik). Deze zeepziederij stond aan de huidige Thorbeckegracht en produceerde zachte zeep. Begin 19e eeuw zetelde het bedrijf aan de Waterstraat. In 1890 verkocht de toenmalige eigenaar, de firma Ter Meulen & Co., de fabriek aan de firma Joh. Taconis. In 1919 werd het, inmiddels Stoomzeepfabriek De Fenix genaamde, bedrijf verkocht aan Peter Broek & Koetsier, reeds eigenaar van een zeepfabriek in Coevorden. De zoon van Peter Broek, chemicus, begon in 1935 een eigen fabriek onder de naam: dr. A. Broek Chemische Fabriek De Fenix. In 1937 werd deze samengevoegd met de oorspronkelijke zeepfabriek onder de naam: P. & dr. A. Broek Zeepfabriek De Fenix.

In 1956 kocht de familie Broek de terreinen van de gesloopte biscuifabriek Helder aan de Lijnbaan en vestigde daar het nieuwe bedrijf. In de jaren 60 van de 20e eeuw werkten er ongeveer 300 mensen en was het bedrijf een concurrent van Unilever. Op aggressieve wijze dwong dat concern de familie uiteindelijk tot overname, hetgeen in 1964 geschiedde.

30 jaar lang was het bedrijf zeer winstgevend. In 1992 werd sluiting van de fabriek voorkomen, doordat de directie het bedrijf overnam. Dit mocht echter de A-merken Glorix, Dubro, Robijn en Lux niet meer voeren.

In 1997 werd de fabriek, die toen 70 werknemers telde, niettemin gesloten. De activiteiten ervan werden overgenomen door Trimoteur Operations Europe (TOEB), dat in 1994 werd opgericht door de directie van het Bredase Grada (fabrikant van onder meer Lodaline) en de durfkapitaalverstrekker Gilde, met als doel om de Grada-fabriek over te nemen van Sara Lee. TOEB had ook een fabriek in 't Zand, die echter sloot in 1996.

De activiteiten zouden worden voortgezet in de -toen 130 werknemers tellende- Grada-fabriek in Breda en de werknemers zouden zoveel mogelijk daarheen worden overgeplaatst. In 2004 sloot echter ook de Grada-fabriek, waarbij 135 ontslagen vielen.

Het pand van De Nieuwe Fenix werd nog gebruikt als opslagruimte en dergelijke, maar in 2006 werd het gesloopt. Slechts de gebrandschilderde ruit, waarop een fenix is afgebeeld, bleef gespaard en werd in het hierop volgende nieuwbouwproject De Nieuwe Feniks geïntegreerd.

 

Merken

Bekende merken waren het bleekmiddel Azon en het afwasmiddel Abro (A. Broek). Later produceerde men Dubro (Dubbel Broek, vanwege de dubbele concentratie). In elke fles zaten drie plastic kralen, welke aan elkaar geregen konden worden tot armbanden en dergelijke. Dit stimuleerde de verkoop aanzienlijk. Ook was er Helder Mientje, Nibro (textielversteviger) en Fambro (shampoo). Ook spiritus en ammoniak werden verkocht.

De overname van de Apeldoornse firma Emka bracht ook de merknaam Glorinne, later Glorix genaamd, in het pakket, alsmede Robijn

Vitamine flesje - Sanostol (levertraan met limonadesmaak) +/- 1937

 Vitamine flesje - Sanostol (levertraan met limonadesmaak) +/- 1937

Wordt bereid uit een sterk vitaminehoudend levertraan-concentraat, gewonnen uit heilbot en kabeljouwtraan onder toevoeging van zeer geconcentreerd sap van door de zon gerijpte, vitamine-rijke sinaasappelen. Bovendien bevat sanostol diastase-rijk mout en een grote hoeveelheid suiker.



Sanostol bevat meer dan natuurlijke vitaminen A en D dan de beste medicinale levertraan, terwijl de werking nog wordt verhoogd door het vitamine C uit het sinaasappelsap en het vitamine B-complex uit het mout

Sanostol heeft een geijkt gehalte aan vitaminen A, C, en D, wordt uitstekend verdragen en is daarbij heerlijk van smaak

Reuk flesjes - Eua de Cologne J.C. Boldoot - vanaf begin 1900

Gister gevonden 2 boldoot flesjes met dop.. en als je de dop eraf haalt en aan de flesjes ruikt kun je de boldoot geur nog ruiken wat wel heel grappig is.. ruikt naar Opoe's huis , doppen opgepoetst met een brillo sponsje, ook al zijn ze niet oud .. wel vitrine waardig.

Geschiedenis
Jacobus Cornelis Boldoot erfde in 1789 van zijn vader een pand aan de Nieuwezijds Voorburgwal te Amsterdam. Daar startte hij een apotheek en verkocht allerlei poedertjes, zalfjes en een zelf ontwikkeld op alcohol gebaseerd geneesmiddel. Het zou een goed middel zijn tegen hoofdpijn en andere kwaaltjes.

Nu bleek dit middel niet erg werkzaam, maar in de loop van de 19e eeuw kwam het in trek als toiletartikel (Eau de Cologne) en het werd sinds 1876 ook in zeep verwerkt.

In 1900 had Boldoot in Amsterdam al 16 panden als productieruimten in gebruik en in 1902 vestigde Boldoot in Amsterdam een nieuwe zeepfabriek aan de Haarlemmerweg.

 

Een probleem voor het bedrijf was het aanbod van veel namaakwatertjes, die soms zelfs in lege Boldootflesjes aan de man of vrouw werden gebracht.

De Eerste Wereldoorlog leidde tot grondstofschaarste, maar daarna ging het bergopwaarts, waarbij nostalgie een zekere rol speelde: er kwam een Boldootmuseum en een fraaie winkel in de Kalverstraat, In 't geurighe Rooske geheten, tegenwoordig nog steeds bestaand en een beschermd monument.

De economische crisis en de Tweede Wereldoorlog brachten het bedrijf veel schade, en zo werden ook de Fokkerfabrieken nog in de vestiging ondergebracht. Na de Tweede Wereldoorlog breidde het bedrijf echter geleidelijk weer uit en het ging ook tandpasta's, cosmetische producten en wrijfwas maken. In 1961 werd Boldoot overgenomen door Koninklijke Zwanenberg Organon en later werd het een onderdeel van de Consumentenproductendivisie van AKZO, waarin ook Shell een zekere zeggenschap had. Deze divisie was een allegaartje van merken, dat in 1987 verkocht werd aan Douwe Egberts-Sara Lee. Boldoot was echter in 1984 al verkocht aan British American Cosmetics. Vervolgens is het bedrijf vele malen verkocht, en in 2000 behoorde het tot de cosmeticaserie van Coty. Het merk "Boldoot" is nog steeds te koop, maar de verpakking doet in niets meer aan het klassieke merk terugdenken.

Opekta - De Nederlandsche Opekta Maatschappij N.V. 1933-1965

De Nederlandsche Opekta Maatschappij N.V. (later Opekta Beheer B.V.) was een in 1933 opgericht filiaal van het Duitse Opekta GmbH uit Keulen. Het bedrijf werd geleid door Otto Frank (vader van Anne frank) van 1933 tot aan zijn pensioen in 1953. Franks boekhouder Johannes Kleiman zette het bedrijf voort tot 1959.

Het bedrijf handelde in pectine, een vruchtenpoeder dat onder huisvrouwen erg populair was om zelf jam te maken. Het bedrijf was actief in Keulen, maar vanwege de situatie in nazi-Duitsland verhuisde Otto Frank in 1933 naar Amsterdam om daar de Nederlandse vestiging op te zetten.

Met de komst van geleisuiker in 1965 raakte Opekta een groot deel van de markt kwijt. In 1982 werd het bedrijf verkocht en in 1995 hield Opekta Beheer op te bestaan.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Tijdens de oorlog

Opekta was gevestigd op Prinsengracht 263 te Amsterdam, zowel in het voorhuis als op de begane grond van het achterhuis. Otto Frank was Jood en besloot in 1942 onder te duiken. De bovenverdiepingen van het achterhuis werden ingericht als schuilplaats voor het gezin en enkele anderen. De geschiedenis daarvan is wereldberoemd geworden door het dagboek dat de dochter Anne Frank schreef. Otto Frank overleefde als enige van zijn gezin de oorlog.